بوتاکس یک روش زیبایی است که برای کم کردن خط‌ها و چروک‌های صورت استفاده می‌شود. این کار با تزریق ماده‌ای به زیر پوست انجام می‌شود که باعث می‌شود عضلات زیر پوست موقتاً کم‌کار شوند، در نتیجه صورت صاف و جوان‌تر به نظر می‌رسد. بوتاکس بیشتر برای صاف کردن خطوط پیشانی، دور چشم و بین ابروها به کار می‌رود. این کار خیلی سریع انجام می‌شود و درد کمی دارد. نتایج بوتاکس حدود سه تا چهار ماه دوام دارد و برای حفظ نتایج، نیاز است که این کار به صورت دوره‌ای تکرار شود. این روش به افراد کمک می‌کند تا چهره‌ای صاف و زیبا داشته باشند.

بلیچینگ دندان یک روش زیبایی دندانپزشکی است که برای سفید و درخشان‌تر کردن دندان‌ها با استفاده از مواد سفید کننده قوی انجام می‌شود. این فرآیند به دندان‌ها کمک می‌کند تا لکه‌های تیره و زرد ناشی از مصرف مواد غذایی رنگی، نوشیدنی‌ها یا استعمال دخانیات را از دست بدهند و ظاهری سفیدتر به دست آورند. بلیچینگ دندان می‌تواند در مطب دندانپزشکی تحت نظارت دقیق یک متخصص، یا در خانه با استفاده از کیت‌های مخصوص انجام شود. این روش به طور گسترده‌ای برای بهبود ظاهر لبخند و دندان‌ها استفاده می‌شود.

جرم گیری و روت پلنینگ دندان یک روش عمیق برای تمیزکردن دندان‌ها است که در آن پلاک و جرم دندان (تارتار) از دندان‌های بالا و پایین خط لثه برداشته می‌شود. این روش برای مقابله با بیماری‌های لثه، ارتقای سلامت دهان و دندان، و بهبود ظاهر دندان‌ها استفاده می‌شود. بطور کلی، جرم‌گیری و روت پلنینگ برای تمامی افراد توصیه می‌شود، به خصوص افرادی که مشکلاتی مانند عقب‌نشینی لثه یا بیماری لثه دارند؛ زیرا این روش در جلوگیری از تشدید این مشکلات بسیار مهم است. بسته به وضعیت بیمار، دندانپزشک ممکن است توصیه کند که جرم‌گیری و روت پلنینگ را دو بار در سال یا حتی بیشتر انجام دهید.

ترمیم دندان ( پرکردن دندان) یک روش ترمیمی است که در آن قسمتی از دندان پوسیده (حفره دندان) برداشته شده و سوراخ ایجاد شده با مواد خاصی مانند آمالگام یا کامپوزیت پر می‌شود. این روش را می‌توان برای ترمیم دندانی که آسیب دیده یا فرسوده شده نیز استفاده کرد. به طور کلی، پرکردگی‌های فلزی دوام بیشتری دارند و معمولاً تا 15 سال کارایی خود را حفظ می‌کنند، در حالی که ممکن است پرکردگی‌های کامپوزیتی در بازه زمانی 10 تا 12 سال نیاز به تعویض داشته باشند.

بریس‌های دندانی ابزارهای ارتودنسی هستند که به مدت ۱ تا ۳ سال به دندان‌ها متصل می‌شوند تا به طور تدریجی دندان‌های کج یا نامرتب را به موقعیت مناسب تغییر دهند و آن‌ها را صاف کنند. سن مناسب برای استفاده از بریس‌های دندانی در حدود ۱۰ تا ۱۴ سالگی است. ممکن است مدت زمان درمان‌های با ارتودنسی در بزرگسالان طولانی‌تر باشد، زیرا تنظیم دندان‌ها و فک‌هایی که قبلاً ثابت شده‌اند، دشوارتر است. بریس‌های دندانی در طول زمان بهبود یافته‌اند و عمدتاً کمتر قابل مشاهده هستند، همچنین راحت‌تر از نسخه‌های قدیمی‌تر هستند. بریس‌ها در انواع مختلف براساس شرایط و ترجیحات بیمار در دسترس قرار می‌گیرند. نتایج بریس‌های دندانی به طور معمول برای یک عمر باقی می‌مانند.

لمینت دندان یکی از روش‌های زیبایی دندانپزشکی است که به منظور بهبود ظاهر لبخند انجام می‌شود. این روش شامل چسباندن پوسته‌های نازکی از مواد سرامیکی یا کامپوزیت به سطح جلویی دندان‌ها است تا ظاهر، شکل، رنگ یا اندازه دندان‌ها را بهبود ببخشد. لمینت‌ها می‌توانند برای پوشاندن شکستگی‌ها، ترک‌ها، لکه‌ها، یا فاصله‌های بین دندان‌ها استفاده شوند و به ایجاد یک لبخند یکدست و جذاب کمک کنند. این فرآیند معمولاً نیازمند حداقل تراش دندان است و به دلیل ماندگاری و مقاومت بالا در برابر لکه، بسیار محبوب است. لمینت دندان‌ها می‌تواند نتایجی دائمی و طولانی‌مدت ارائه دهد، با این حال، مراقبت‌های مناسب و منظم لازم است تا زیبایی و دوام آن‌ها حفظ شود. این روش انتخاب عالی برای کسانی است که به دنبال بهبود فوری در ظاهر دندان‌های خود هستند.

روکش دندان (کراون) پوششی است که بر روی دندان‌های آسیب دیده، پر شده یا ایمپلنت دندانی قرار می‌گیرد و به شکل دندان آن را بازسازی می‌کند. این پوشش می‌تواند از مواد مختلفی مانند فلز، پروسلن (چینی)، سرامیک یا رزین تهیه شود. دوام روکش‌های دندانی به نوع میزان فرسایش و بهداشت دهان و دندان بستگی دارد و معمولاً بین ۵ تا ۱۵ سال ماندگاری دارد. قبلاً برای تهیه و قرار دادن روکش دندانی نیاز به دو ویزیت دندانپزشکی بود، اما با تکنولوژی جدید این امکان فراهم شده تا روکش دندانی در یک ویزیت انجام شود.

کامپوزیت دندان یک روش دندانپزشکی زیبایی است که برای بهبود ظاهر دندان‌ها استفاده می‌شود. این تکنیک شامل استفاده از ماده‌ای رزینی است که به رنگ دندان‌ها می‌باشد و برای پر کردن شکاف‌، ترمیم دندان‌های شکسته، تغییر رنگ یا شکل دندان‌ها استفاده می‌شود. کامپوزیت به طور مستقیم روی دندان قرار می‌گیرد و شکل داده می‌شود، سپس با استفاده از نور خاصی سفت می‌شود تا سطحی صاف و طبیعی ایجاد کند. این روش مزیت‌هایی نظیر دوام بالا و نتیجه زیبایی فوری دارد و معمولاً کمتر از لمینت دندان به ساختار دندان آسیب می‌زند. کامپوزیت دندان‌ها نیز نیاز به مراقبت منظم دارد تا دوام و زیبایی آن‌ها حفظ شود. این روش برای کسانی که مایل به داشتن لبخندی زیبا با حداقل تغییرات تهاجمی هستند، ایده‌آل است.

افزایش طول تاج (لیفت لثه) روشی است که برای درمان مشکلات لبخند لثه‌ای یا نمایش بیش از حد لثه روی دندان‌ها که باعث شکل گرد یا مربعی شدن دندان‌ها می‌شود، به کار می‌رود. این روش با بالا بردن خط لثه و تغییر شکل آن به منظور ایجاد خط لثه‌ای کوتاه‌تر و هماهنگ با دندآن‌ها، انجام می‌شود. در این روش، بافت لثه کاهش یافته و قسمت باقیمانده به شکلی مناسبی تغییر می‌کند. بعد از عمل، ممکن است در چند روز اول احساس ناراحتی و تورم خفیفی وجود داشته باشد، اما لثه‌ها پس از یک هفته بهبود خواهند یافت. لازم به ذکر است که اثرات کانتورینگ لثه دائمی است، زیرا بافت لثه برداشته شده امکان رشد مجدد ندارد.

جراحی کشیدن دندان به معنای برداشتن دندانی است که به شدت آسیب دیده یا عفونت کرده و امکان ترمیم ندارد. با این حال، در برخی موارد ارتودنسی، تعدادی از دندان‌ها کشیده می‌شوند تا برای دندان‌های دیگر فضای کافی ایجاد کنند یا شلوغی دندان‌ها در فک بالا و پایین را بهتر کنند. این روش‌ها عموماً سریع و ساده هستند و با تزریق موضعی داروی بی‌حسی انجام می‌شوند. با این حال، ممکن است در برخی موارد خاص، برای کشیدن دندان به جراحی نیاز شود، مثلاً اگر دندان نهفته، دندان شکسته یا دندانی با ریشه بسیار بلند و خمیده در دهان وجود داشته باشد حتما باید با کمک جراحی از دهان حارج شود.

جراحی ایمپلنت دندان روشی ترمیمی است که در آن یک وسیله پزشکی در محل دندان از دست رفته قرار می‌گیرد. سپس یک تاج دندان بر روی ایمپلنت قرار می‌گیرد که عملکرد مشابهی با یک دندان طبیعی خواهد داشت. این جراحی شامل چندین مرحله است که در طول زمان بهبودی به ترتیب انجام می‌شوند و معمولاً حدود 3 تا 6 ماه طول می‌کشد. جراحی ایمپلنت دندان با کشیدن دندان آسیب دیده آغاز می‌شود و با کاشت ایمپلنت ادامه پیدا می‌کند. در مرحله نهایی، یک دندان مصنوعی ثابت یا متحرک به عنوان تاج بر روی پیچ ایمپلنت قرار می‌گیرد. ایمپلنت‌های دندانی به عنوان یک راه حل دائمی معتبر شناخته می‌شوند، با این حال، ممکن است پس از گذشت 15 الی 20 سال، تاج دندان نیاز به تعویض داشته باشد.

جراحی لثه به روش‌های جراحی مختلفی گفته می‌شود که برای بهبود سلامت و زیبایی لثه‌ها انجام می‌گیرد. این جراحی‌ها می‌توانند شامل برداشتن بافت اضافی لثه، پیوند لثه، یا بازسازی لثه‌های آسیب دیده باشند. جراحی لثه معمولاً به دلایلی مانند درمان بیماری‌های پریودنتال، اصلاح خط لبخند، و یا کاهش حساسیت دندان‌ها انجام می‌شود. در برخی موارد، جراحی لثه برای برداشتن پوشش بیش از حد لثه روی دندان‌ها انجام می‌شود، که این موضوع می‌تواند ظاهر دندان‌ها را بهبود ببخشد و لبخند زیباتری ایجاد کند. پیوند لثه نیز زمانی انجام می‌شود که لثه به دلیل بیماری یا سایش شدید عقب نشینی کرده باشد. این فرایند به تقویت لثه‌ها و حفاظت از دندان‌ها کمک می‌کند.

بریج یا پل دندانی، نوعی دندان مصنوعی است که برای جایگزینی یک یا چند دندان از دست رفته و به منظور پر کردن شکاف و بازیابی عملکرد و ظاهر دندان‌ها استفاده می‌شود. بریج دندان معمولاً به دندان‌های مجاور سالم در هر طرف شکاف متصل می‌شود و می‌تواند 1 تا 4 دندان از دست رفته را جبران کند. با این حال، بریج‌ها پیچی ندارند که به عنوان ریشه عمل کند و دندان مصنوعی را به استخوان فک متصل کند بنابراین، بریج ها با ایمپلنت هایی که در فک نصب می‌شوند و همراه با تاج دندان شبیه یک دندان طبیعی با ریشه عمل می‌کنند متفاوت هستند. بریج دندان می‌تواند بین ۵ تا ۱۵ سال دوام بیاورد.

پروتزها وسایل متحرکی هستند که به عنوان جایگزینی برای دندان‌های از دست رفته طراحی شده‌اند تا عملکرد و ظاهر آن‌ها را بازیابی کنند. پروتز پارسیل زمانی استفاده می‌شود که یک یا چند دندان طبیعی باقی مانده باشد. پروتزهای کامل که جایگزین یک مجموعه کامل از دندان‌ها می‌شوند، به دو نوع فوری و معمولی تقسیم می‌شوند. پروتزهای فوری، که از قبل ساخته شده و پس از برداشتن دندان‌ها می‌توانند به طور مستقیم استفاده شوند، و پروتزهای معمولی که پس از بهبود لثه‌ها (تقریباً 8 الی 12 هفته پس از استخراج دندان‌ها) ساخته و نصب می‌شوند. پروتزهای فوری باید به عنوان یک راه‌حل موقت، قبل از استفاده از پروتزهای معمولی در نظر گرفته شوند، زیرا ممکن است لثه‌ها و استخوآن‌ها در طول فرآیند بهبود به درستی جا نشوند.

جراحی چانه و فک روش‌های تخصصی هستند که برای اصلاح اندازه و شکل چانه و فک به کار می‌روند، به خصوص اگر این نواحی بزرگ‌تر یا کوچک‌تر از حالت طبیعی باشند. این جراحی‌ها می‌توانند به رفع دفورمیته‌ها یا ناهنجاری‌های موجود در ساختار فک و چانه کمک کرده و به ایجاد تناسب و تقارن بهتر در ویژگی‌های صورت بینجامد. جراحی چانه می‌تواند با استفاده از ایمپلنت‌ها یا با تراشیدن بخشی از استخوان، چانه را بزرگ‌تر یا کوچک‌تر کند، در حالی که جراحی فک ممکن است شامل اعمال تغییرات پیچیده‌تر برای تصحیح انحرافات و بهبود عملکرد و ظاهر فک باشد.